Gedrukt ter drukkerij “De Degel”, Amsterdam.[4]

Dit jeugdportret, dat Dante voorstelt omstreeks den tijd toen hij de Vita Nuova schreef, is een muurschildering door Giotto(1267–1337) in de kapel van het Bargello (paleis der Podestà) te Florence. Bij den brand van het paleis in 1332 scheen ditfresco verloren te zijn gegaan, doch in 1840 werd het weder bloot gelegd en, hoewel slecht, gerestaureerd. De hier gegevenreproductie echter is genomen naar de teekening welke Seymour Kirkup vòòr de noodlottige restauratie van het fresco maakte.

[6][8]

Inleiding

“Het “Nieuwe Leven”, het “boekske” waarin de ongeveer zeven-en-twintig jarige Dante zijn jeugdliefde verhaalt, is een derwonderlijkste en tevens wonderbaarste scheppingen der dichtkunst. Wonderlijk is het om die zekere eigenaardigheden, waarvanenkele reeds Dante’s tijdgenooten hebben gehinderd en welke het meerendeel der modern-kritische lezers zeker geneigd zal zijnals “fouten”, immers als uitingen van gekunsteldheid, valsch gevoel, ondichterlijk intellektualisme, te veroordeelen. En werkelijk,bij een eerste, vluchtige lezing doet het wel ietwat zonderling aan; een dertigtal van de sierlijkst bewerkte, zoetst-vloeiendeminnedichten, lof- en klaagzangen, vereenigd in een onderling verband door een later geschreven verklarend proza, welks stijlhet midden houdt tusschen plechtige bijbeltaal, deftig-pedant betoog en kinderlijk-naïef verhaal: een keten van fijnst-geslepenjuweelen in stijf-eenvoudige vatting. En dan elk dier gedichten nog bovendien ontleed naar zijnen bouw en inhoud, “verdeeld”zooals Dante het noemt, in glossen zòò dor, schoolmeesterachtig en overbodig meestal, dat reeds Boccaccio, Dante’s eersteofficieele “uitlegger”, deze “divisioni” verwierp als “troppo infantile”, als een belachelijke kinderachtigheid! ...